Seni Andım Dün Gece Şiiri - Savaş Barha

Hayır, öyle değil.

Kapıyı kapayınca
duvar dibine sindim.

Ayaklarımı kollarım arasına alıp
başımı dizlerim üzerine koydum.

Ağlamadım.
Sallanan sandalye gibi
yavaşça ileri geri gidip geldim.

Burnumu çektikçe
gözlerim dolmaya başladı.

Acı acı yutkundum.
Hava serindi ama terledim!

Beynimdeki düşünceler
deprem gibi sarsıyordu beni.

Titreyen bedenime
söz geçiremez oldum.

Ağlamalıydım.
Çığlık çığlığa bağırmalı,
duvarları yumruklamalıydım.

Sonra aniden durdum.
Ayağa kalktım, doğruldum.

Akmaya ramak kalmış
gözyaşlarımı kuruttum.

Perdeyi çekip
balkona çıktım.

Kollarımı yana açarak
derince bir nefes aldım.

Göğe çevirdim yüzümü.
Yıldızımızda seni gördüm.

Dayanamadım,
mutluluktan ağladım.