Seni Andım Şiiri - Gülçin Şahin

Seni andım aşkım her zaman
İçimde kanıyorsun
Ellerin hala yüreğimde
Akıyorsun içime sel gibi
Gözyaşlarım ormanları ıslattı
Kalbim düşünmekten yıprandı
Ellerim sıcaklığını unuttu
Siyah gözlerin gecelerime düşen bir kabus
Ellerini üşüten buz dondu

Sevgi ne kadar yüce
Doldurmalı içimi aşkın
Yok etmeli aşk denizinde
Beni andığın olmuyor mu
Kulakların çınlamıyor mu
İçin yanmıyor mu?
Ben burda ağlarken yalnız
Resmime bakıp manzara mı çizmiyor musun?
Yağmur altında ıslanıp
Şarkılar söylemiyor musun?
Karda donup ellerini ısıtıyor musun benim gibi
Yoksa anlamıyormusun içimdeki duyguları

Gemiye koyuyorum düşüncelerimi
Ayrılırken adadan
Kopuyor içimden üzüm salkımları
Simsiyah oluyor kuruyor
Neden bu kadar sevgi var içimde
Sığdıramıyorum hiçbir mekana

Gerçekten hakeden bulmalı sevgiyi
Yoksa neye yarar aşk ızdırap
Uzaklaşsın gemiyle
Yok olsun sevgi ağacımız
Yıkılsın gitsin.