Düştüğüm anda cam gibi kırıldı dudaklarım
Sana karşı büyük yeminler ederken
martılar oydu gözlerimi
Hiçbir su yıkamak istemedi bedenimi
Bakışlarındaki dikenli tellere takıldı ellerim
Sen giderken ansızın bir taş gibi
kalbimi fırlattım arkandan
Gelip geçen kuşlara sordum adresini
çaresizce korkup kaçtılar benden
Saatlerin boynu kırılmıştı
zaman denen kavram anlamını yitirmişti artık
Ayın kraterlerine sakladım gözyaşlarını
Aya bakar kederli kelimeleri yorarım her gece
Kararlı bir korkunun gelmesi gibi
senfonik duygularıma kara topraklar döktüler
Kayıt Tarihi : 24.5.2024 12:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!