Senfoni Şiiri - Ercüment Behzat Lav

-I-

Yaz günü ova buz
Çatlıyor boz ovada
Gebe toprak
Bir buğu sarmış boşluğu
Eşine ıslık çalmada kobra
Terliyor et çakıl demir kuş ağaç böcek

Vadide yalım dere ve
Yeldeğirmenleri kızıl kuşak

Başak denizi tarla
Uzakta noktalar
Kımıltılı insan karaltıları

Erkek kıllı bağrı çıplak
Beniz yağız
Kör köstebek
Toprağa kul

Dişi
Kıvrak kalçalı kısrak
Tayla oynaşta
Etinde çiçek kokuları yabansı
Başakların çiçek kokuları yabansı
Başakların kırılıp devrilişi
Toprakta çift gövde
Soluşan burun kanatları
Çıtırdar göğüs kemik
Aşı

Ahırda gün tüter gübre
Sinekler tekerlenir
Pırıl pırıl havada
Ezik böcek vızıltısı
Sazlıkta yumurtlar balık
Suda kımıl kımıl kurtlar

-II-

Üfürülür çiçek tohumları
Kumları eşer kunduz
Gölgede inekler gevişlenir
Menevişlenir burnu
Sümüklü buzağıların
Keçiyle toklaşır teke
Tepede dolambaçlı bayır
Bir aygır
Kişnemesi
Memeyi yutkuna yutkuna
Isırır çocuk
Huylanır ana

Doğa aşktan yorulan kadın
Ağır tembel gerinmede
Rüzgârla savrulur ot kekik kokusu
Dalar uykuya göl
Sırtlar kapaklanır suya
Çatlak yayık memelerle
Çıngırak çıngırtıları
Sallanan memeler apışlarında
Ağıla döner sürü

Gece solur
Yıkanır suda ağlar suratlı ay
Vaklaşır kurbağalar
Fiskeler karanlığı çiftleşen ateş böcekleri
Perde arkalarında gölgeler kımıldaşır
Satir'in boynuzlu şakaklarında ter
Burun sürter kulaklara
İlikler ürperir
Bahar fışkırma filiz tomurcuk
Genç kız
Hayız

Zaman uçar gölge
Uçsuz bucaksız çöl
Hayvan iskeletleri