mavilerin ertesindeyim
gözlerim bağlı
esiri olmuşum
dünkü gecenin sesizliğine
gözlerimi kapatırım
gözlerim boyanır maviye
yine bastı kasım'ın hüznünde
insan seli meydanlar
yurdumun her bölgesinden
saat dokuzu beş geçe yas'ın
cephe yağışları
turnusaol kağıdına yazmış
duygulrını yürek
kuyunun dibindeki cümlelerini
çıkaramadı kısa kaldı aşkın ipi
canımı yakıyorsun
yine bir on dört şubat tıklattı penceremi
beklerken yanında alacağım soluğu
ne hikmetse
fedakarlığından vazgeçerek
gitmemi önerdi zaman
hüznüm polyannadır
pembe giyer üstüne başına
tek başınaysa bir bank
üstüne basacak
bir çift yaprak arar
koyu perdeleri çıkardım kornişimden
pembe bir yorgan sırıttım ikimize
yastığımızda bak aynı renkte
şimdi seni düşünür
sabaha seninle uyanrım
gözlerimi kaçırdım
kafamdaki milyonlardan
sustu mantk kendini dinlendirirken
ne kadar mutluydu bir zamanlar bahar
sonbaharı karşılarken
sayamadığım bir merdivenin başında
dilmde geçmiş yılların eskimeyen
şarkılarını dinlerken
başıboş bir gezegen
kapılarımı çalıyor
beklenmedik günlerde
pervasız çıktttttığım
dalıp gittiğim hatıralarımda
yorulupta oturduğum kaldırımlarda
ne kadar zavallı oluşuma aldırmıyorum
her kapıyı çalışımda
ne kitap okumak,
ne ev toplamak
bulaşıklar dağ gibi olmuş önümde
ne çıkar
ne gitmek istiyorum uzaklara
ne de kalmak yokluğunla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!