Senem Demir Şiirleri - Şair Senem Demir

Sen yoksan korkarım geceleri.
Hava kararır sessizlik başlar.
Bir yandan hüzün, bir yandan kâbus çöker.
Ufak tıkırtılar dev, gölgeler canavar,.
Canavarın uzun elleri boğazımı sıkar..
Uyumak mı?

Sen çizme şekli yer yüzünde
sıcak tenlerle dans ederken yatay vaziyette
ben semaya yakın, yüksek bir yerde
ayla sevişip yıldızlarla dans ettim.
Hiç ses çıkmadı saman yolundan. Sadece dinledi.
Sarılmadı küçük ayı bana,

Sesim duyuluyor mu bizim oralardan anne?
Yalnızım, hiç tatmadığım şefkatine muhtacım.
Burada dağlar bir garip anne.
Gövdesini pamuk helva gibi saran incir ağaçları yok.
Garipliklere yollarda eş olmuş.
Günaydın yok, iyi akşamlar yok.

Güneş bile kıskanır
O güzel gözlerini
Sözlerin yara olur
Yakar tüm bedenimi

Ey ateş gözlü ceylan

Senden çok uzakta bu şehir.
Hem de deniz kıyısı.
Beyazı ile karası birbirine karışmış,
Geceleri ışıl ışıl.
Eskisi gibi değilim bu şehirde.
Gözlerimi tavana dikip seni düşünmüyorum.

Dağlarda doğdum diye
Ezilmekmidir yazım.
Halk çocuğuyum diye
Gülmeye yok mu hakkım.

İsyanlarım dilimde

Hey sen! Uzaktan gelen ölü.
Hayır, hayır yolda ölmedin.
Yola çıkmadanda ölüydün.
Biz,seninle hayatın anlamsızlıklarını çözecekken,
ne oldu bilemeden, anlamsız oldu varlığın.
Şimdi nasıl yatırır insan bir anlamsızla hayatın anlamsızlıklarını karali deftere.

Aynanın duvarda yansıması
peşinde koştuğum.
Sağda, solda, yukarıda, aşağıda
Eller hep boş sonunda.
Nasıl bir çelişki bu?
Özgür kalmak kadar sevmek,

Sen yokken korkuyorum geceleri.
Hava kararıyor sessizlik başlıyor.
Bir yandan hüzün, bir yandan kâbus çöküyor.
Ufak tıkırtılar de gölgeler canavar oluyor.
Canavarın uzun elleri boğazımı sıkıyor..
Uyumak mı?

Dostlar sormasın beni.
Ben şairin mısrasında,
Ressamın fırçasında,
Mahkûm mektubunun satırında,
Bebesini emziren ananın memesinde,
Dağların yeşilinde,