Sendin Sen
Bir kez ne aşkımı ne beni sordun,
Bir şey konuşmayıp susan sendin sen.
Hasretle anlaşıp arkamdan vurdun,
Kalbime saklanıp pusan sendin sen.
Hani ayrılmazdın söyle vefasız,
Bak gittin sonunda sessiz sedasız,
Nasıl idam oldum ipsiz sehpasız,
Ayrıldık sözüyle asan sendin sen.
Meyve bırakmadın düş ağacımda,
Bir kalp bırakmadın sol yamacımda,
Sarsmadan sürdüğüm aşk aracımda,
Midesi bulanıp kusan sensin sen.
Önceden demiştim çile burçluyum,
Bu yüzden gülmeye çok az borçluyum,
Sönen aşkımızdan ben mi suçluyum,
Ocağın altını kısan sendin sen.
Kayıt Tarihi : 2.1.2010 13:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Musab Gülkokan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/02/sendin-sen-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!