Seni yıldızlara uğurlamanın onuncu ayını yaşarken bu gün seni her zaman karşıladığım peronda şu mısralarla andım ey benim Gül Yanaklı Prensesim! Seni tanımak, seninle yaşamak, seninle beraber seyhatlere gitmek, kitaplar okumak, yeni şeyler öğrenmek, ikimizin de hayata olan bakışını inanılmaz derece de geliştiriyordu! Ama istemeden ecelsiz bu yaşamdan ayrılıp gitmen, hayatımda yaşadığım en büyük acılardan birisi oldu. En sevdiğin kitapların, en sevdiğin fincanı, en sevdiğin ҫiҫeği (Atatürk ҫiҫeği/ Noel ҫiҫeği) seni anmak iҫin toparladım. Senden geriye ne kaldiysa hiҫ birine dokunmuyorumki, ellerinin izi gitmesin diye!
Seni her zamanki gibi saygılarımın ve samimiyetimin tüm sıcaklığıyla anar ruhundan öperim benim kadife bakışlı Prensesim!
Yedi göbek, yedibin yıl önce
Sendeyim!
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma