Senden Sonrası Şiiri - Sandra Şentürk

Öyle sabahlar geldi geçti ki
Sensiz en derinlerde en uzaklarda
Belki ruhum ruhuna değmiştir diyordum
Zordu düşler kurmak en yağmurlu zamanlarda
Ve ıslanmak o yağmurlardan sırılsıklam
Kimse bilmez nedenini; hep yalnızlıktan
Zordu seninle yürümek ; ruhumun ruhuna ulaşmadığı o vakitlerde
Zordu seni düşlemek bütün kapılarını kapattığını hissettiğim ruhumun derinlerinde..
Ve zordu seni sevmek ; ruhuma ihanet ettiğimi gördüğüm o aynalarda..
Belki hastaydım ama ilacım belliydi
Yalan söyledim kendime günlerce günlerce...
Seninle o aşkı yaşadığımı zannederken gecelerin siyahinda kayboldum
Bir fener yakmak istedim ruhumu ararken; fener yoktu
Bir mum ışığına kanaat ettim gecelerce gecelerce
Mum kıymetsiz görünmüştü gözüme senden önce
İnsan bir mum ışığına muhtaç olmayıgörsün
Karanlığı kim sever ki ?
Ben sevdim olmadığın gecelerde
Karanlıklar en iyi dostum sırdaşım oldu
Sadıktı karanlıklar dinliyordu ruhumu
Ruhumla yüzleştim sen o uzun seferindeyken
Tek eksiğim sevgiymiş meğer
Issız gecelerde çift kişilik yatağımda kendime sarıldım
Senden sonra kendimi sevdim
Bir kat daha sevdim
Ne çok şey esirgemişim kendimden
Esirgeyipte hep sana vermişim
Yatak döşek hastayken yanımda yoktun
Sevgisizlikten boğulurken nerelerdeydin?
Bir kendim vardım bir de gece.
Ruhum gidiyor ruhundan yavaş yavaş
Terk ediyor umutlarım seni
Terk ediyor anılar sığmayan bir bavulla
Terk ediyor şehrin en güzel hali
Duyuyor musun beni ?
Usulca gidiyorum senden
Yalnız en renkli anılardan değil
Yaşanmamış en güzel günlerden
Ve yaşanmamış en güzel yarınlar acıtır insanın canını
Anılar yüzde buruk bir tebessüm oluşturur
Taşımak zordur anıların yükünü
Kalp git gide ağırlaşır...
Bilmezsin veda vakti gelip çatana kadar
Gözyaşlarının ağırlığıyla baş edemez zanneder
Bilmezsin gözyaşısiz ağlamanın acısını