Sen gittikten sonra ben bıraktığın gibi kalamadım özür dilerim ve isteyerek de yapmadım kendime hiç iyi bakmadım aynalara küstüm uzun zaman oldu meğer sakal bırakmışm saçlar ile karışan öğlen kahvede arkadaşlar söyledi bu ne hal böyle saç sakal karışmış birbirine gözlerin nemli diye iyimisin diyenlere evet diyorum ağız dolusu yalanlarla oysa biliyorum ki hiç iyi değilim ve iyi değilim onsuz demeye yüreğim alışık değil Susup susup yutkunduklarımı anlatamam ki anlatsam da anlayamazlar ki yumruk olup çökmüş hasretin kursağıma helal bu sevda diye sırtıma dostça vuran olmadı ki ve ben artık yutkunamıyorum diyemedim kimseye. özlemin birikmiş sol yanımda yüreğim taşıyamıyor. Ve ben çok yorgunum iyi değilim diyemedim ki biliyormusun senden sonra öyle güzel şeyiler sevdiğin tarz giyemiyorum ters düz ne bulursam yüreğim gibi paramparça giyinip çıkıyorum işte ve ben senden sonra hiç bir gün hiç bir yerde hiç iyi olamadım
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla