Senden Sonra Şiiri - Hakan Baş

Sessiz ve karanlık gecenin ardından yazıyorum bu son şiirimi
Yokluğundan arta kalan birkaç damla gözyaşı
Ve yaralı bir yürek bıraktın bende
Gidişinle karanlığa bürünen bir şehir
İhanetinle boynu bükük kaldı kalem kâğıt
Artık seni seviyorum sözünü anlamsız aşk şarkılarından duyarım
Ve küçük bir kız çocuğunun yanağına kondurduğum öpücük
Hayat bulurcasına canlanır dudaklarımda

Senden sonra ben çocukları sevdim
O tertemiz dünyalarında
Kirli sahnelere şahit olmuş çocukları
Kimi zaman eğlendim parklarda onlar gibi
Kimi zaman da ağladım dizimdeki küçük yara için

Senden sonra ben yağmurları sevdim
O sicim gibi yağan küçük su taneciklerini
Toprağa hayat verişini, kuşların tatlı telaşını
Ve çiçeklerin o rengârenk gülüşünü sevdim
Gelişini büyük bir sevinçle karşılayan
Hasan amcanın buğdaylarına can veren o yağmurları işte

Senden sonra ben sabah güneşi sevdim
Horozların yeni günü selamlayışına şahit oldum
İnsanların ekmek parası için yollara düştüğüne de
Gevrek simit kokuları altında
Köşeyi dönen o ayakkabı boyacısının gözlerinde gördüm
Helal lokmayı aslanın midesinde aramayı

Memleketimin güzel insanlarını sevdim senden sonra
Elleri nasırlı Hatice teyzenin titreyen dizleriyle verdiği
Hayat mücadelesine imrendim doğrusu
Ve öğrendim ki hayatın tek bir kişi üzerine kurulu olmadığını

Senden sonra ben daha çok kendimi sevdim
Aslında ellerimin ne işe yaradığını öğrendim
Karanlık gecelerin mum ışığında yazdığım şiirlerde
Sımsıkı tuttuğum kalemde anladım
O sahte aşkının tek şahidi olan gözlerim
Ağlamadı sevinç gözyaşları dışında

Senden sonra ben insanları sevdim
Sımsıkı kenetlenmiş ve tek bilek olan arkadaşlıklar gördüm
Kimi zaman da ölüme beraber yürüdüğümüz
Uçurumun kenarında bile elimi tutan dostlarım oldu

Yani senden sonra ben en çok yaşamayı sevdim
Bir fidan diktim senin yerine
Suyunu esirgemedim büyürken gölgesinde
Çekip gitmedim senin gibi sessizce ve derinden
Çünkü biliyorum fani dünya da ne ekersen onu biçersin
Ve bir gün toprak olup gittiğinde
Sende bir yudum sı diye dua edersini…