Sen yoktun o vakitler
Dolunay gibi inmemiştin geceme,
Zift karanlıktı senden öncesi...
Bir sürüngendim henüz
Kovuğunda zehrini akıtırken taşlanmış;
Çocuktum, sen yoktun
Oyuncak ayımın kulaklarını kesmiştim
Ve oturup birlikte ağlamıştık!
Sonsuz bir uykunun
Bir acımlık yakınındayken
Yakaladığım bir düştün,
Bir düştün ki öylesine
Tüm gerçekleri bozguna uğrattın
Tek adımınla!
Sen de yoktun o vakitler,
Aşkın da...
Kayıt Tarihi : 23.2.2017 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!