..../Senden Gidiyorum Şiiri - Ayten Karakaş

upuzun
büklüm büklüm kıvrılan yollar
nereden geliyorum?
hayır..!
nereye gidiyorum?
arkamda kalanlar
arkama bakmadan çekip gittiğim
yılan yollar
yalancı dünyanın riyaları dökülmüş
renkler sökülür ardımdan…

bir otobüs koltuğunda büzüşmüş düşüncelerim
dalarım geleceğimden çok uzak hayallere
bakabilseydim
bir kez bakabilseydim geriye
belki de son kez görecektim pişman bakışlarını
boş şimdi bomboş
terkedilmiş topraklarda ölüm görmüş bizi
sobelemiş…

sıra sıra garip köyler
hep bir yerlere gidenler var
ve hep el sallayanlar
ardına bakanlar için dakikalarca uzanırlar
işte orada
küçük bir çocuk ve ninesi
belki bir adım daha atsa
dökülmeyecek dünyasının renkleri
yeşil
yemyeşil olacak bahar dalları gibi
üstünde tomurcuklar
arkasındaki simsiyah dünyadan arınıp
belki de mavi mavi uçacak kanat takıp…

sevilmekten kaçışlarımın son durağında ineceğim
biliyorum
sevmekten vazgeçip
öğreneceğim bende sevilmeyi
acılarımı boyatacağım tekrar
rengarenk
siyahlar üstüne kat kat
kapanıncaya kadar,
alacağım kalbiminde helalliğini
söz
seni hatırlamayacağım…

bu yollar uzayacak böyle
daha öncede geçmiştim buradan
gururumla beraber
ama sonu nereye gider biliyorum artık
ve beni kimin karşılayacağınıda
içim hiç senle olduğum gibi kıpırdamayacak
gözlerim öyle bakmayacak
tenimi de ısıtamayacak saran kollar

biliyorum…

ama artık ben
sevilmeyi hak ediyorum
acı çeken sevmelerim yerine.
sevenler sevdiğine kıyamazmış
“bu “
diyor yüreğim
“işte bu
kendini adayacağın”
sanırım bu durakta iniyorum…

dönüp bakıyorum son bir defa daha geriye
minik bir el uzanıyor ardımda
kırık tahta kapıdan
simsiyah dünyasının
baharlarında
bir küçük çocuk
bir adım daha atsa belki kurtulacak renkler
kıvrılıyor yollar
kaybolarak gözlerinde…

23/11/2006