Bir zamanlar senden giderken,
Gözüm hep arkada kalırdı,
Hatırla...
Kapıya kadar gider,
Sonra geri gelirdim,
Ardından bir daha,
Ve sonra bir kez daha...
Dayanamaz artık git derdin.
Daha da olmadı,
Kapıya kadar kendin geçirirdin.
Bu kez merdivende başlardı,
Gidememelerim.
Basamaklardan önce iner,
Ardından geri gelirdim.
Gözlerini seyreder,
Avuç içlerinden öperdim.
Bilirsin işte,
Bir türlü senden gidemezdim,
Kalmak isterdim ama,
Sana da söyleyemezdim...
***
Bir zamanlar yanında iken,
Kalbim yerinden çıkardı,
Hatırla...
Öleceksin derdin,
Kalbin çok hızlı atıyor,
Öyle ki sesi,
Bir metreden duyuluyor...
Dayanamazdın...
Diz çökmüşken önünde,
Ellerimden tutup kaldırırdın,
Ateşime bakar,
İyi miyim diye yoklardın.
Ben hiç o an kadar iyi olmazdım,
Ama senden gizlerdim,
Şefkatin sürsün diye,
Hasta olmayı bile isterdim.
Bilirsin işte,
Bir tür çocuktum senin yanında,
Ölmeye dahi razıydım,
Merhametli kollarında...
***
Oysa şimdi seni görmek dahi,
Ağır geliyor gönlüme,
Aşkım hiç eksilmemiş olsa da,
Kalbim bu ihaneti yediremiyor kendine.
Başkalarının yanında olman neyse de,
Başkalarının kalbinde olmanın bahanesi ne?
Bir yürekte kaç sevda barınır söylesene...
İşte bu sebepten kalbim,
Yüreğindeki kalabalığı gördükçe,
O yürekte olmadığı için,
İnan şükrediyor haline...
Kayıt Tarihi : 5.5.2018 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir zamanlar senden giderken, Gözüm hep arkada kalırdı, Hatırla... Kapıya kadar gider, Sonra geri gelirdim, Ardından bir daha, Ve sonra bir kez daha... Dayanamaz artık git derdin. Daha da olmadı, Kapıya kadar kendin geçirirdin. Bu kez merdivende başlardı, Gidememelerim. Basamaklardan önce iner, Ardından geri gelirdim. Gözlerini seyreder, Avuç içlerinden öperdim. Bilirsin işte, Bir türlü senden gidemezdim, Kalmak isterdim ama, Sana da söyleyemezdim... *** Bir zamanlar yanında iken, Kalbim yerinden çıkardı, Hatırla... Öleceksin derdin, Kalbin çok hızlı atıyor, Öyle ki sesi, Bir metreden duyuluyor... Dayanamazdın... Diz çökmüşken önünde, Ellerimden tutup kaldırırdın, Ateşime bakar, İyi miyim diye yoklardın. Ben hiç o an kadar iyi olmazdım, Ama senden gizlerdim, Şefkatin sürsün diye, Hasta olmayı bile isterdim. Bilirsin işte, Bir tür çocuktum senin yanında, Ölmeye dahi razıydım, Merhametli kollarında... *** Oysa şimdi seni görmek dahi, Ağır geliyor gönlüme, Aşkım hiç eksilmemiş olsa da, Kalbim bu ihaneti yediremiyor kendine. Başkalarının yanında olman neyse de, Başkalarının kalbinde olmanın bahanesi ne? Bir yürekte kaç sevda barınır söylesene... İşte bu sebepten kalbim, Yüreğindeki kalabalığı gördükçe, O yürekte olmadığı için, İnan şükrediyor haline...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!