Bir yerlerde nefes alıyorsun ya, dünya gülümsüyor bana sırf bu yüzden
Ve beni bana rağmen yok sayabiliyorsun ya, vicdanım gülümsüyor sana sırf bu yüzden
Hala kımıldayamadım evet ve bilesin ki sen vardın sebep... kendimi düşündüm belki de ilk kez ve sonsuz yollara çıkamadım iyileşmeden... kalbim gülümsüyor sana sırf bu yüzden
Dağ, taş, güneş ve ay şavkından suretini seriyorken önüme ve her özleyiş açıyorken yara yüreğimde...
Varlığın gülümsüyor bana en içten.
Devrim Tülay
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta