Bir yerlerde nefes alıyorsun ya, dünya gülümsüyor bana sırf bu yüzden
Ve beni bana rağmen yok sayabiliyorsun ya, vicdanım gülümsüyor sana sırf bu yüzden
Hala kımıldayamadım evet ve bilesin ki sen vardın sebep... kendimi düşündüm belki de ilk kez ve sonsuz yollara çıkamadım iyileşmeden... kalbim gülümsüyor sana sırf bu yüzden
Dağ, taş, güneş ve ay şavkından suretini seriyorken önüme ve her özleyiş açıyorken yara yüreğimde...
Varlığın gülümsüyor bana en içten.
Devrim Tülay
24 kasım 2012
Kayıt Tarihi : 24.11.2012 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!