yine ıslanıyorum senden bana kalanlarla,
bedenimden soyunup çıkaramıyorum herşey ıslak anlarda,
sen yoksun artık,
anılar yok,
ellerin,kokun,gözlerin ve sevdiğimi bilmediğin hiçbirşeyin yok..
zihnimede sığınmasa yaşananlar,aldığım nefes biraz manalanacak..
ölümden döndüğümüz yoldan geçtim geçenlerde,
çığlığının oksijene karıştığı asfalttan,
çektim içime bir solukta o nefes saklanmış sanki o ana..
sabahları uyandığında başını göğsüme yaslardın,
gülümserdin kısık gözlerle,
gidiyorum ben artık deyince gitme derdin sana özgü mimiklerle..
şimdi hiçbiri yok..olmasına imkanda yok..
yokluğun var alışmak var..mecruriyet var
yarım akıllı yüreğimle başbaşa acı çekmek var...
Kayıt Tarihi : 18.11.2009 23:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Durgut](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/18/senden-bana-kalanlarla.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!