Haber saldım 7 kat göklere!
Gelsin Yâr diye.
Buldum kendimi,
Gül bahçesinin eşiğinde.
Benim için salınırken,
beyaz güller, kırmızı güller.
Senin duvarlarını aşıp,
gelemedim kendime.
Ben kendimden geçtimde,
Bulamadım kendimi sende.
Yüreğin damla damlayken,
Biriktiremedim her zerreni küfemde
Duvarın ardında,
solarken güller.
Yetiremedim,
küfemdeki kelimleri
dize dize sularken..
Kayıt Tarihi : 13.3.2016 20:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Serçeler hem yabani hem narini kuşlardır. Aç bîtap düşmüş bir serçeyi ellerinizle besleyebilirsiniz lâkin ona sahip olduğunuz anlamına gelmez. Serçeler bağlılık yemini etmiştir özgür doğaya, onlar ya ölümüne söz verirler sözünde dururlar, yada hiç söz vermezler uzanan her kafesten ele...
![Muhammed Tarık Akın](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/13/sendeki-duvarlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!