Sendeki Benin Bendeki Hali Şiiri - Duygu ...

Ufukta görünen yalnızlığa nispet
Sarılır umutlarım son kez sensizliğe...
Öyle bir zaman geçmiş ki o koca ‘’sen’’in üstünden
Siluetin bile karanlıktan başka bir şey değil...
Sen kimdin ki zaten...
Ne kazandırdın ki hayatıma? ..
İki damla yaş yuvarlanır bitap gözlerden
Ve uzaklarda çok uzaklarda
Bundan bihaber biri yaşamaya devam eder...
Kimdi ki o biri?
Naptı ki bana...
Yürekten bir ‘’of’’ gelir
Ama bu of ilk of değil ki...
Yitip gider sesiz çığlıkların arasında...
Ne sıkıcı bir hayat bu böyle
Başka alternatif yok mu...

Ben bir notaydım...
Ağızdan ağza enstrümandan enstrümana
Kağıttan kağıda gezer dururdum...
Kimi zaman 5 çizgiye mahkum
Kimi zaman koca bir gitara hakimdim...
Do majördü evim,
Diyezler bemollerdi evlatlarım...
Derken bir gün yağmur yağdı...
Gitara koştum,tellere tahtası mahvolmuştu...
Portreme koştum çoktan akmış gitmişti...
Bemollerim,diyezlerim...
Hepimiz kalakalmıştık...
Ben bir şey yapamıyordum
Demek ki ben bir nota değildim...

Ben bir sayıydım...
Köklerim karelerim tabanlarım vardı...
O parantezden çıkar,bu mutlak değere girerdim...
Eşitliklerim vardı
Ve eşitsizliklerim...
Hem eşittim hem değildim...
Ve birileri beni devamlı çarpıyor çıkarıyor bölüyor
Sonra da toplamadan bırakıyordu...
Bense hiç birşey
Evet hiç birşey yapamıyordum...
Yo, ben bir sayı da değildim...

Peki,
Ben neydim?
Ben...

Ben bir kaostum...
O kafadan o kafaya dağılır giderdim...
Herkes cevabımı arar ama
Kimse bulamazdı...
Ben karmakarışık birşeydim...
İpucum var hipotezim yoktu
Çözümüm var ama bulan yoktu...
Yaklaşan var ama gelen yoktu...
Ben yapayalnızdım...
Hayır bu da ben değildim...

Ben farklı bişeydim...
Ama ne...

Ben bir harftim...
O hece senin bu cümle benim dolanırdım...
O kelimeye kaynaşır,bu kelimeden düşerdim...
Kimi zaman nokta koyardım
Kimi zaman paragrafa başlardım...
Arkadaşlarla toplanıp yumuşardık,benzerdik...
Sayfaları doldururduk...
Ya ağızdan ya kalem ucundan hayat bulurduk...
Ama silgi...
Kesinlikle harf değildim ben...

İyi de...
Ben zaten bir şey olmak zorunda değildim ki
Ben sadece kendim olarak da kalabilirdim...
Ben zaten herşeyken koca bi hiç olabilen biriydim...
Hala da öleyim...
Ben o’yum şu’yum ya da bu’yum...
Ne farkeder...
Sen değilim ya...
Senin yaptıklarını yapmıyorum ya...
O yeter...

‘’Sen kimdin ki zaten...
Ne kazandırdın ki hayatıma? ..’’

Ben cevabımı buldum galiba...
Sen hiçbirşeydin...
Sen hayallerimdekiyle tamamen ters orantılı olandın...
Sen aslında hiçbirşey olamayandın...
Sen dünyaya yer kaplamaya gelenlerdendin...
Çünkü o insan görüntünün altında
İnsana özel duygular körelmişti
Ya da yoktu...
Uf...
Bananeydi ki senden...
Sayende bir saniye mutlu mu oldum? ..
İyi bir vaktim mi geçti seninle...

İki damla yaş daha ziyan olur
İki damla daha...
Kor halindeki yürek son közlerini de verir...
Ve söner ateş usulca...
Bir rüzgar daha eser ‘SenBatı’dan ‘SensizDoğu’ya...
Kuruyuverir gözyaşlarım...
Senden son kalanlar da uçar gider...
Sentezlenirken sensizlikle mutluluk
Nota,harf,kaos,sayı
Mutasyona uğrar...
Ve yepyeni bir kimlik...
İşte ben...
İşte ‘yeni ben’...

(30.09.01)