Sende Yaşarım Şiiri - Zülfü Evin

Birgün daha düştü geçen ömürden,
Hayatı, geçen günlerden anlayamadım
Birgün daha eklendi kederli günlere,
Mutluluğun sırrına vakıf olamadan.
Sıcacık hayaller içinde buz tuttu yüreğim,
Sığınacak liman, sığacak umman bulamadım.
Düğümlendi sözcükler dilimde ansızın,
Söyleyecek söz, paylaşacak duygu bulamadım.
Kelebekler gibi kanat çırpmıştım oysa
Bir günü bile tam olarak yaşayamadım.
Bir gül derdim sana daha kozadayken,
Çit ile çevirdin daha uzaklardayken.
Bir ömür feda edebilirdim yarınlara,
Uğurladın, gömdün topraklara hayırlarla.
Gücüm yetmez, söz geçiremem gönlüme,
Uğurlanıyorum şimdi yine sürgüne.

Biter mi bilmiyorum bu sürgünüm?
Susmakla geçer belki de ömrüm.
Kırlangıçlar misali tünemişim bir kuru dala,
Her şeyi bırakmışım amansız zamana.
Zamanla değişir diyorlar her şeyin rengi,
Değişmezse yaşanır her daim zemheri.
Bugün geçiyorum sırat gibi bir köprüden,
Neyleyeyim kadermiş bizi yürüten.
Bir gün gelirsem kapına beni yine dinle,
Sonra sürgün et, yine kalbinin derinliklerine.
Bir ömür feda ederim yorulsam da yine,
Ben sende yaşarım artık yeminle...
12/12/2017
(Z. Evin)