Sende parmak uclarini yakma pahasina
yanan kibrit cöpünü seyredenlerden misin yoksa?
Ellerim dibi tutmus bir hüzün kokar ondan belki
Peykolmus bir yalnizlik benden önce variyor kendime...
Bense gecikiyorum hep,zaman aliyor
yillar boyu yollar boyu parcalarimi toplayip
kendimi sagaltmam..
Ama unutulmasin diye sapli kaldi
zehirli bir hancer gibi sirtinda hatrimin
hani son nefesine ramak kala
ölümün gölgesi düser ya gözlerine insanin
gözlerinde gördüm ilk,o gün
senden irarken ayagim acina takildi
ölüme düstüm o gün...
Afaki hala yaradir bellegimin
nevakit dokunsa hatrim gözlerine,sizlar
bir cakim parlar,sonra bir saganak yangin
ve ben hayraniyim herdaim
beni incitmekte ve onarmakta usta gözlerinin...
(04.09.2004-Stuttgart)
Arzu NaciKayıt Tarihi : 22.9.2004 18:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık
Hayyami
TÜM YORUMLAR (3)