Sende Öldür beni Şiiri - Ersin Çakmak

Al sende yerden yere vur bu yüreğimi,
Son kırıntılarını yesin kurtlar kuşlar,
Ve haber vermeden kimseye,
Yalnız başıma göm yüreksiz bedenimi.
Kimseler gelmesin yalnız olsun son günüm,
Elindeyse sen de gelme, melekler gömsün beni o gün…

Sen de vur diğerleri gibi, alnımdan sık kurşunu,
Yüreğimi ellerinle al benden, at köpeklere,
Kalmasın içimde dünden bir şey,
Beni yüreğim olmadan gömsünler,
Acılarım kalsın bu dünyada, istemem böyle yürek,
Mekanım cennet dahi olsa…

Sen de git diğerleri gibi, ben yine aynalara kalayım,
Gözlerimin içine baka baka ölümü odama çağırayım,
Ama unutma al yüreğimi gederken,
Ben bu yürekle baş edecek kadar güçlü değilim,
Hadi Azrail neyi bekliyorsun,
Gel çal kapımı açmazsam, namerdim…

Ve bir dolu unutulmuşluk olsun benimle gömülen,
Sahte gözyaşları olsun mezara su diye dökülen,
Kimseler bakmasın mezarıma, taşım okunmasın,
Yıllar sonra düzlendiğinde mezar,
Sarı sarı otlar örtünce bağrımın orta yerini,
Bir aramaya gelen olmasın yerim bulunmasın,
Ne bırakıyorsam bu dünyada,
Hepsi ebedi olduğu yerde yaşasın…

Sen de öldür beni, ama bu son bir daha dirilmeyeceğim,
Çektiğim yeter bu dünyanın acısını, artık çekmeyeceğim,
Kapanıp bir metre mezarıma, kendi başıma,
Bulutlardan sahte insanları seyredeceğim,
Ama ağlamayacağım artık
Tam aksine, kahkahalar atarak yalnızlığıma güleceğim…