Sende Kalsın Şiiri - Damar Adam Serdar İnce

Günlerdir söyleyemedim içimdekileri..
Ne dinleyen birini buldum karşımda,
ne de anlayan..
Kötü bir niyetim yoktu benim..
Her engeli aşıp, anlaşmak istedim..
Önce verilen; sonra unutulan sözleri,
düştüğü yerden kaldırmaktı niyetim..
Olmadı be!!!
Biz yapamadık seninle...
Saçma sapan heveslerin,
faydası olmayan bir rüzğarın
peşinden gittik ikimizde..

Söylemek istediğim ne varsa,
hepsini yazdım sana..
Herşeyi yazdım yazmasına da,
hiç birşey değişmedi hayatımızda..
Her zamanki gibi bendim üzülen..
Sustun sen...
Ve kapılar yine kapandı yüzüme..
Sevgimin sitemi bana,
susmak en çok sana yakıştı..
Benim sonum belli değil şimdi..
Belki bugün, belkide bir ömür..
Ama elbet birgün,
bende alışırım bu kanayan yaraya..
Ve o gün geldiğin de;
ne seni tanırım, ne de kendimi..
Yani vazgeçerim herşeyden...
Tıpkı bu gece,
sensizliği kabullendiğim gibi...

Kendime yalanlar söylemekten bıktım..
Belki bugün,
belki bu akşam,
belki bu gece,
belki de yarın sabah..
Belki bir gün değişir de dinlersin diye,
tek bir mesajını bekledim
bin bir ümitle..
Ama gelmedi..
Geldiyse de yeter artık bıktım diye,
umutlarımı kırdın benim..
Oysa ki ben;
hiç kimsenin peşine düşmedim..
Kimseye değer vermedim senin kadar..
Şimdi vazgeçtim bende,
vazgeçtim senin gibi...
Ne hikmettir bilmem,
ellerim kalem tutmuyor bu gece..
Ama yürek işte...
Zaten imkansızın peşinden gitmek,
zor olanı sevmek değilmiydi aşk..

Anladım ki,
herkes kalbi kadar seviyor,
herkes vicdanı kadar
atıyormuş adımlarını..
Senin tek bir adımın yok
bu sevdanın yolunda..
Oysa ben; düşünmedim sonumu...
Sana attığım adımları
hesap edemedim sol yanımda..
Ve sayamadım,
seni kaç defa affettiğimi..
Sevgimin son damlasındayım şimdi..
Merak etme, bitmeye başladın içimde..
Gözlerimde biriken yaşlarım,
elbet birgün
seni de alıp gidecek gözlerimden..
Gözden düşenin,
gönülde yeri olmaz bilirsin..
Söylesene..
İçimde bunca yara açmışken sen!!
ben şimdi nereye sığdırayım seni..
Nereye....

Düşünüyorum...
Geceler boyu
düşünüyorum uykusuz gözlerimle..
Başımda her zamanki dinmeyen ağrı,
gözümde hayallerim,
dilimde keşkeler...
Keşke diyorum, keşke..
Keşke bu kadar sevmeseydim seni..
İki damla göz yaşıyla aldın aklımı..
Ve sonrasında darmadağın bir hayat,
uykusuz geceler,
ve seni düşündükce
ağlayan bir çift göz bıraktın geride..
Öyle inanmış, öyle kaptırmışım işte..
Şimdi her baktığımda geçmişe;
keşke diyorum keşke
en başından dönseydim bu yolun..
Biliyormusun..
Bütün kalbimle güvenmiştim sana..
Kırgınlık değil bu...
Yani anlayacağın,
pişmanlığım düşüyor satırlarıma..
Pişmanım evet..
Çünkü göremedim,
o yaşlı gözlerin ardındaki hazin sonu..
Kötü bir sözüm olamaz sana..
Ama bu gece vazgeçiyorum..
Senden de vazgeçiyorum,
sana olan sevgimden de..

Artık dur demiyorum sana..
Elinden geleni ardına koyma..
Sen benim canımı yakamazsın bir daha..
Ve bundan sonra da,
yıkamıycaksın beni hiç bir zaman..
Kusura bakma...
Canımı öyle acıttın ki:
istesemde allaha emanet edemem seni..
İçimden gelmiyor artık sana kal demek..
Çünkü her kalışında,
bir yara daha açtın sol yanımda..
İste bu yüzden nerde mutluysan,
kimde huzur buluyorsan onunla kal..
Sakın gelme ardımdan..
Şimdi bu şiir son sözüm olsun sana..
Sana söz veriyorum..
Şahidim olsun şu esen rüzgar..
Yarın sabah güneş doğduğunda,
seni seven bu adamı:
bir daha bulamayacaksın karşında..
Bu şiir son sözüm olsun sana..
Bende hiç birşey bırakmadığın gibi,
sevginde sende kalsın şimdi..
Ben gidiyorum ağlayan güzel..
Hoşcakal..
Mutlu kal...
Elveda..