Sende Kalsın Şiiri - Mözgür Özbek

SENDE KALSIN

sessizce çekip gittim rüyalarından
hevesle sana olan merhabalarımdan
baş ucuna sevgi bıraktım uyandırmadan
hayalerim bende resimlerin sende kalsın

yayından çıkdı mutluluğun oku
çizdim adımı benliğim kayboldu
içimi döktüğüm şiirlerimde sustu
şiirlerim bende sevda sende kalsın

kurduğum saraylar oldu virane
sevda ocağım bacası tütmeyen hane
bülbüller yüz çevirmiş güllere
dikenler bende güller sende kalsın

o çok sevdiğim yağmurlar yok artık
yeşerttiğim sevda bağım kurudu artık
umut ağacının dalı kolu kırık artık
bahar yaz sende kış sende kalsın

bitti artık kırılmaz sabırlarım
yıkıldı umutlarım hayallerim
omuzumda acılarım dertlerim
dert cefa bende neşe sende kalsın

üstüm başım dağınık ömrüm viran
yüreğime gömüp acılarımı anlatmadan
sessiz bir gidiş var yalan dünyadan
bedenim bende ruhum sende kalsın

fırtına sonrası gökkuşağı gibi
dertler üstüme pare pare serildi
bulutlara sarar oldum dertlerimi
firtına bende yağmurlar sende kalsın

boğuk bir nefes alıyorum derinden
ateşi ayırmadan dumandan küllerden
sessizce uzaklaşıyorum hayallerimden
gözyaşları bende gülüşlerim sende kalsın

sevdalı yureğimi ıssızda yakmak için
karanlığında kayboluyorum gecelerin
yağmurlarla yıkanırken hasretin
kuru çöl bende çiçeklerim sende kalsın

anlatamadım kendimi acım derin
yanardağ gibi gönlümde yangın
yürek kor kalp kırık gönül dargın
acılar bende mutluluk sende kalsın

iki damla yaşla gözlerimde
bütün hatıraları bıraktım geride
kabul olmayan bir dua dilimde
sitemlerim bende aşk sevda sende kalsın

son buldu hayallerim korkularım
ellerimde kaldı kırık umutlarım
çürüdü bedenim çatladı dudağım
azrail bende ömür sende kalsın

gidiyorum işte kırmadan dökmeden
bu sevdaya bir isim dahi koymadan
alıp başımı gidiyorum buralardan
yokum artık her şey sende kalsın

m.özgür özbek