Kırmış aynaları, bakmaz yüzüne,
Atmış odunu, sönen közüne,
Bir duman bürümüş, gören gözüne,
Diz çöküp ağlar, biçare kime ne?
...Bir rahat yatak sanmış dünyayı,
Gerçek sanmış, gördüğü her rüyayı,
Bilmez ki çökmüş, gönül sarayı,
Bağlamış gözün, seçmemiş akla, karayı.
Pişmanlık bin para, ağlar durursun,
Aşktan sevgiden anlamaz olursun,
Eza, cefa ettiysen sende bulursun,
İnsanlıktan çıkmış bir kul olursun.
Sağına soluna bakma yürü var
Uzak değil yakındır, sana gerçek yar,
Yıkan güzelliklerle ol sende kar.
Düşün sonunu ateşte olma har!
Kayıt Tarihi : 25.6.2011 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!