Sende Bulduğum Birşey Var

Sende bulduğum bir şey var
Benim yüzümde
senin yüreğinde parlıyor.
Bazen seni izlerken buluyorum
yorgun gözlerimi.
Bazen adını söylerken
yakalıyorum dilimi.
Bazen tam sana koşacakken
suçüstü yapıyorum ayaklarıma.

Gidemiyorum...
Bir adım geri.
İnsan, sonunu bilmediği yerde
bile isteye kalır mı?

Gökyüzünün tüm renkleri
yüreğinde saklanmış.
Ay gülüşünü,
yıldızlar bakışını kıskanmış sanki.
Senden kaçıp
yine sende buluyorum kendimi.
Tezatların içinde
kayboluyorum.

Sende bulduğum bir şey var.

Bir yanın ateş,
bir yanın kor.
Parmak uçlarımdan
yüreğime akıyor sevgi.
Adı “sen” olan bir şarkı
dolanıyor dilime.
Başını unuttuğum,
nakaratını söylediğim şarkılar
beynimde yankılanıyor.

“Huzur” kelimesinin
beden bulmuş halisin.
Saçlarında yıllara meydan okuyan
ben kırıkları.
Dudaklarında yarım bir sigara,
parmak uçlarında aptal cesareti.

Sende bulduğum bir şey var.

Ben gibisin.
Bakışın, gülüşün, duruşun
aynı ben.
Aynaya bakar gibi
bakıyorum sana.
Gittiğim yollar,
yüzüme kapanan kapılar...
Hayallerim, umutlarım, yarınlarım
senlerle dolu.

Ama biliyorum...
Ne kadar uzansam,
dokunmak istesem,
hissetmek istesem seni,
o kadar uzaklaşıyorsun.
Dokunsam bitecekmiş gibi
bu masal.
Çok korkuyorum.
“Korkma” diyor içimdeki ben,
ama korkuyorum.

Sende bulduğum bir şey var.
Ve ben hâlâ anlamlandıramıyorum.

Neden bu kadar güneş?
Neden bu kadar buz?
Neden bu kadar yağmur,
Neden bu kadar rüzgâr?

Belki de hepsi sensin.
Belki de ben sende kendimi görüyorum.
Belki de ben sen olmuşum.
Ama bildiğim bir şey var
dilimin ucunda.
Ve ben sadece izliyorum...
Sende bulduğum o şeyi
dudak kıvrımlarıma saklayıp gidiyorum.

Güldürme beni hayat,
ona kıyamıyorum.
01.09.2025 11:05