Sende Bir Nefes Ölmek Şiiri - Emre Maral

kırılgan bir güvercin yolluyorum sana
akılsızca bakıp arkama
batan güneşe inat

sürüklenip giden kağıttan kayığa bindiriyorum düşlerimi
batmaması imkansız
ben yinede sana yolluyorum

bir şişe şarap döküp ardına
döngel ümitleri besliyorum

kuru kuruya olmaz diyorum bu yalnızlık
ardından uğursuz gecede
yıldızlar kaydırıyorum
olur olmadık sebeplerle

>>sırtımı dayayıp toprak kokusuna
sınırlar çiziyorum çehrene
ve binlerce çocuk topluyorum
heyecanı sen
korkusu sen gözlerimde>sarmaşıklar doluyorum bileklerime
bir meşale yakıp ayak izlerine
bir gece yarısı döküyorum bütün küllerini
arkı sen
coşkusu sen nehirlere>ve bulamamışken sensiz yaşamanın kolaylıkarını
kapı ağzına istifliyorum
yarası sen
acısı sen bütün duyguları>ama olmuyor bağlıyorum kendimi
pası sen
demiri sen prangalara>sevmenin adı ızdıraba dönmüş
bu yüzden leyla koyup adını
sıcağı sen
kumu sen çölleri sığdırıyorum yüreğime<<

'Sende Bir Nefes Ölmek Ümidiyle...'