Sende ben yok Şiiri - Azem Kurt

ne zaman yüreğinin kapısını aralayıp
bir gölge gibi içeri süzülsem
sol köşede duran güncene koşuyorum
beni arayıp bulamıyorum ya
vurgun yemiş misaliyim işte o zaman
her zaman ki gibi
yine bu akşam
güncende ben yok
bana yer yok sayfalarında
oysa ben
susuzluğumu sözcüklerinle dindirir
saçlarına salıncak kurar yorgunluğum giderirdim
yüzerdim kimi zaman damarlarında
seni solur
sende bulurdum damağımdaki tadı
ama anladım ki
sende ben yok
ben yok sayfalarında
anlaşıldı gül yüzlüm
bendeki sonu olmayan bir haz
sendeki bensiz niyaz