Senci Ve Benci Şiiri - Veysel Şimşek

İnsan bedeninden dağın odunu,
Düşünce tavırdan aldı adını,
Bazenden kaçrır işin tadını,
Adam olmaz senci benci ağası.

Babası, dedesi kendi almadı,
Toplum malı sana miras kalmadı,
Daha bu dünyada mertlik ölmedi,
Adam olmaz senci benci ağası.

Nedir ki bu sencilikle bencilik,
Sen sen ol kimseye yapma yancılık,
İnsana yakışmaz iki yöncülük,
Adam olmaz senci benci ağası.

Sanadır sözlerim anla hatayı,
Düşünme dünyayı, düşün öteyi,
Sevmem senin gibi kaba katıyı,
Adam olmaz senci benci ağası.

Hep bana, hep bana kendine yontar,
Bilmez hak, adalet, terazi, kantar,
Eğer bu topluma sen isen önder,
Olmaz böyle senci benci ağası.

Senciye, benciye der ki; Al götür,
İnsan ol, insanca yerinde otur,
İnsan ayırmakla olmaz ki hatır,
Adam olmaz senci benci ağası.

Şair veysel der ki; Hey! Be lanet,
Kaynatandan sana bu sözler Ahmet,
Derim kimselere olmasan alet,
Adam olmaz senci benci ağası.