Sence Özleyiş Şiiri - Urungu Şad

Yüzmeyi özledim; nefes alıp suya dalmayı, üstüne çıkıp nefes almayı...
Bir daha dalıp balıklara göz kırpmayı; ama ondan önce iskeleden atlamayı...
Siyah boyalı sandalım ve beyaz boyalı bir köşesi, yani ismi sandalımın, Gülümseyenim...
Çok oldu onunla sahilin ötelerine açılmayalı, o hep durduğum yerde oltalarımı salmayalı...
Balık tutmak olmadı hiç amacım; ben, kancalarıma hep sevgi eklerdim ve balıkları beslerdim. Hani belki sevgiyi unutanı olur da ona denk gelir oltalarımın ucu ve sevgi doyar diye...
Bugünlük sevgim bu kadar diye mırıldanıp geriye koyulurdum, uzaklaştığım sahile...
Limanın en şirin, eski tahta evin birkaç adım uzağındaki o yere bağlardım sandalımı...
Beni eli boş görenler yine şaşkın; 'Bugün de balık tutamamış' fısıltıları dolaşıyor yakınlarımda...
Nereden görebilirler ki yüreğimin dolu dolu sevgisini! ...
Onlar; balık tutup karınlarını doyuruyor, ben ise balıkları...
Tanrı'nın işi değil bu, onun eşsizliğinin bir diğer kanıtı olan sevginin işi ve Orçun'un bu işe ortak olup bitirişi...
Yarına kadar...
Her sefer vakti aynı heyecan, aynı iş, aynı bitiriş ve seviş...
Sevginin, beni; benim, balıkları; balıkların, karınları...
Her gün aynı şekilde olan bu olayın her gece farklı bir yansıması var; bir, iskeleden ufka, bitmeyen denize bakış; bir, sandalımın ucunda yıldızlarla muhabbete dalış; bir, ıslanmak bu sohbetin sonunda; yıldızlarla ağlayış...
Farklı gecelerin, farklı sabahları...
Sandalımı sallayarak beni uyandıran dalgalar...
Gözümü her açışımda gökyüzü ilk karşıma çıkan, bilir misin orada ne var! ...
İlk yıldızım, karanlık çökmeden benden başkası göremez, sevgimin pınarı...
Yazdıkça yazasım değil, yüzesim geliyor; ama yüzemiyorum; çünkü mevsim Kış...
Yüzmek olmaz bu zamanda, tabiata karşı gelmek...
Ona saygı duymak gerek...
Bekliyorum mevsimimin gelmesini ve dertlerimin gitmesini...
Bu koca deniz ve her şey acıların olsun; bana sandalım ve isminin sahibi yeter; gerisi ne gam ne de keder...
Söyle be yâr! Bu mevsim sensiz nasıl geçer? Geçer mi? Geçer, geçer...
Geçmezse ayrılık biter; ben sana, biz balıklara kavuşur, eski günlerdeki gibi beraberce doyururuz onları; ama sevgiyle değil, sevgimizle...
Bizim sevgimiz sevgiden öte, ondan daha yüce...
Varsa yalanım, sevgi başlasın söze...
İçimiz, sevgimiz; Sevgimiz de bir yazımız da...
Sonumuz ya da! ...
Bilmiyorum sonumuzun nasıl olacağını, şüphesiz mutlu olacak; ama nasıl! ? ...
Aman be! Nasılsa nasıl! ...
Mutluluk sensin ya, ne çalarsa çalsın fasıl...
Peki denizde olur mu fasıl?
Olur, olur, neden olmasın ki; ama önce bir zamanı gelsin; çünkü yüzmeyi çok özledim ve sevgimi balıklara dokunarak paylaşmayı, su da yunus misâli dolaşmayı...
Ama mevsim Kış, ben şanssız...
Yüzemediğim için şanssızım; ama sensizlikte hayır!
Şanslıyım;
'Sen varken, sensizlik yok; ama sensizlikte hep sen varsın.'
Ama neden daha şanslı olmayım ki! ...
'Ha gayret'i' geçti şansım,
Aklında bulunsun Son Şansım!

01.46
29.12.2005

Orçun~