Sen yoluna ben yoluma ey köy...

Sen yoluna ben yoluma ey köy...

Ay kız öldü
Sen yoluna ben yoluma ey köy...

Ay kız hüzün versin havaya suya şimdi
Gitme o köye artık
Görme o dereyi
Ve yık gönlümdeki sarayı
Ay kız öldü

O tepeden hep ay kız aksın artık...
Ay kız öldü büyüsün kırlarda hüzün
Kırlara da küs artık
Kurudu köyün dereleri
Ay ışığını kessin köyden

Ay kız evde ay
Köyde ay...
O köy de unutulsun artık
Ay kız öldü ve unutuldu

O ev o köy hüzne boğsun beni...

Evimle karşı karşıyaydı gül evleri
Bir bahar rüzğarı o kız her sabah
Hüzünlerden uzak
Bulutlardan sıyrılırdı yetim ve silik gözleri
Bal akardı görgülü dilinden
Çiçeklere düşerdi ellerinin kelepçeli ışıkları
Büyüdü şu evin bahçesinde çiçekler gibi
O gönlümün kır çiçeği yok şimdi
Ay kız öldü büyüsün bende hüzün

Ne çabuk unuttunuz sahipsiz yollar ay kızı siz
Onun gezdiği yollar
Hüzne boğsun şimdi beni
Onu andırıyor
Kırlarda açan yetim çiçekler
Şimdi hüzne boğsun onlar da beni
Ay kız hüzün denizi şimdi bana

Öyle sevmiştim ki onu
Ay kız koydum adını
O kız
Gönlüme ay
Köyüme aydı...
Gönlünün güzelliğiyle
Ümitleri güllerden güzeldi
Dilekleri yoktu hiç bir melekte
Aşkını dağlar zor taşır

Ay kız öldü
Köy öldü
Ay kız hüzne boğuyor beni
Neden bu zamansız ölüm...

Rahlesinde büyüdü aşkın ay kız...
Güneş doğarken güneş batarken
İki güneş gibi bakışırdık ay kızla...

Ay kız anne oldu
Bir şefkat denizi bir anne...
İki deniz gibi dalgalanırdık ben gurbette o sılada

Ay kız öldü
Ay kız hüzne boğuyor beni şimdi

Ölen unutulur
Çabuk unutuldu ay kız o köyde

Ay kıza bir şiir yazdım ay oldu
Mezarı bir bahçe oluyor
Harfleri gülden
Ay kızın mezarı benim için şiirdir

Ay kız kine düşman
Ay kız cahilliğe düşman
Ayın düşmanlığı onda kat kat geceye
Ay kızın mezarı ay oldu geceye

Şimdi ağlıyorum o köyde
Ay kız ölmüş diye büyüyor köyde kör hüzün
Köy yetim mevsim yetim şimdi..
Köyde deli rüzğar ve deli hüzün

Köy hüzne boğuyor beni şimdi
Bir yetime benziyor onun köyü...
Hiç yaşamamış gibi şimdi o çiçek
Bir ay kız yaşamıştı ey en yetim köy sende
Nasıl unutursun o aydı

Yüzü aydı o kızın
Adı aydı
Aylardan ay
Köye aydı o kız
Kır çiçeğim aydı...
Aydı köyün şaşkın karanlığına
Ay kız öldü büyüsün sokaklarında yıllarca hüzün
O gün bu gündür
Köy sana küstüm

Köy sana küstüm hani ay kız
Sen yoluna ben yoluma ey köy...
Köy hüzün veriyorsun
Ay hüzün veriyorsun şimdi bana
Güneş hüzün veriyorsun o köyde...