Sen Yoktun Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sen yoktun, ben yalnız kalmayı öğrendim.
Acıya duvar gibi durmayı öğrendim.
Gelme sevgili,
Benim yüreğim bir daha liman olmaz sana.
Gittiğin gün anladım,
Her gelen gidermiş
Ve herkes eninde sonunda el olurmuş.
Bana el oluşunun hesabını
Her gece duvarları yumruklaya yumruklaya ver kendine, verebilirsen.

Ben seni seven kangren yanlarımı
Kesip attım sevgili.
Şimdi "seni seviyorum"larla gelme.
Sana inanan o saf, temiz kız öldü sevgili.
Benim yüreğim her gemiye liman olur da
Senin gemilerin alabora oldu.
Git şimdi,

Rabbim bile seni affeder
Ama ben asla.
Kulakların değil, kalbin her yandığında benden bil sevgili.
Git ve gittiğin yerleri mutlu et,
Seni seven bir ben yok artık.
Nefretimin dibine kadar yolun var sevgili.
Git ve gelme geri!!!