Sen Yoktun-2 Şiiri - Sacide Yaylaz

Bu geceyi yine uykusuz geçirmişti,yorgundu bitkindi,omuzlarında yılların yorgunluğu vardı sanki ama umutlarını hiç tüketmemişti yıllardır.
İşte yine sabah olmuştu,yavaşça doğruldu yatağından kalktı,
Artık havalar soğumaya başlamıştı sıkıca giyindi şömine ye benzeyen yerdeki ocağı yaktı,önce kendime güzel bir çay demleyeyim dedi içinden dışarıya çıktı,tulumbadan su çekti yüzünü yıkadı o anda duvarda asılı duran oltalarını gördü.
Durdu baktı evet bugün bir değişiklik yapayım dedi,çay yapmaktan vazgeçti içeriye girip ocağın ateşini toparladı bir yere,sonra dışarıya çıkıp olta takımını aldı kapısını kapatıp yürüdü sahile doğru.
Ufak bir kayığı vardı,onu uzaktan görünce üzüldü hayat ona, oda kayığına vefasızlık yaptığını düşündü,öyle ya uzun süredir onunla ilgilenmemişti,
Oysa ne günleri geçmişti o kayığın içinde gözlerinin önünden film şeridi gibi geçmeye başladı geçmişi.
Aradan kaç yıl geçmişti oysa,daha dün gibiydi Yosun gözlüsünü bir balıktan döndüğü gün tanımıştı
Sahilde durmuş kıyıya yaklaşan balıkçıları seyrediyorlardı arkadaşlarıyla o anda tek onu görmüştüm dedi kendi kendine tek o vardı sanki sahilde ama o beni görmedi bile diye düşündü, sonra ki günlerde buna benzer geçmeye başlamıştı,ama bir gün işte o gün sahile yanaştığımda elimdeki deniz kabuklarını ona uzattım hiç unutmam o anı diye düşünmeye başladı tekrar,o anda yosun rengi gözlerini gördüm ne kadar süre öylece bakakaldığımı bilememiştim tek hatırladığım ellerinin titrediği,
benimde ellerim titriyordu anlayamamıştım,
Ama sonra ki günler denizden dönüşümde sahile yaklaşırken hep onu arar olmuştu gözlerim,o hep oradaydı, sanki beni bekler gibi,
Anlamıştım onu sevmeye başlamıştım hiç konuşamıyorduk sade gözlerimiz,
gözlerimiz konuşuyordu.
Ama bir gün
-yarın beni de götürür müsünüz balığa giderken dedi,
ne diyeceğimi bilememiştim donup kalmıştım,
-yarın beni de alır mısın giderken
-benimle birliktemi gelmek istiyorsun o an sanki ben değildim konuşan
,-evet
-tamam gel diyebilmiştim,
nasıl dediğimi bile bilemiyorum sesim sanki benden çıkmıyordu,
o gece hiç uyumamıştım.
onunla olabileceğimi,onun yanımda olacağını düşünmekten bütün gece hiç uyumadan sabahı etmiştim.
Hemen sahile koştum birde baktım ki orada beni bekliyordu.
Kayığa bindik ipleri çözdüm hiç konuşmuyorduk sanki konuşsak bu büyü bozulacakmış gibi iki suskun sahilden uzaklaşmaya başladık.
Çok garip bir yakınlıktı bizimki her şeyi gözlerimiz söylüyordu,gözler konuşuyordu sadece,
İşte böyle bu suskunluk içinde akşamı etmiştik geriye döndük,ertesi gün,sonrası günler hep böyle geçmeye başlamıştı ve bir gün işte o gün ilk kez o konuştu
-seni seviyorum
ne diyeceğimi bilememiştim şaşkındım ama bir o kadar da mutluydum
ellerimle bir anda onun ellerini tuttum konuşamıyordum
-seni seviyorum duydun mu dedi
işte şimdi uykuda olmadığımı anlamıştım rüya değil di gerçekti duyduklarım
-bende seni seviyorum yosun gözlüm dediğimi hatırlıyorum
geriye nasıl döndük hiç hatırlamıyorum.
İşte o günden sonra deniz bir başka güzeldi benim için başka bir anlamı vardı balık tutmamın
Her gün sevgimizi sunduk denize,tek denizdi sevgimizi paylaşan.
Günler su gibi akıp gidiyordu,deniz kabuklarından yüzükler, bilezikler yapmıştım,o bana sanki denizin bir armağanıydı.
İşte yine yüzüne hüzün çöktü bir anda.
Ama şimdi yok,nerde ne yapıyor diye düşündü yıllar geçti ama ben onu burada bekliyorum diye geçirdi içinden.
Gitmişti yosun gözlü sevdiği,yosun gözlüm yok dedi yavaşça.
Yine yılların yorgun bekleyişi omuzlarına çökmüştü işte..

Aradı gözlerim
Şaşkın ürkek,
Açan güllerde,
Esen yellerde,
Ama sen yoktun.
Şimşekler çakıyordu,
Gök gürlüyordu,
Yağıyordu yağmur,
Ama sen yoktun.
Yalnızdım,gariptim
Çaresiz,
Bende ağlıyordum
Ama sen yoktun.
Bir bilinmezdeydim ama sen yoktun.