Sen Yoktun... Şiiri - Yorumlar

GÖNÜL DUYGULARIN YANSIMIŞ KUTLARIM SİZİ

YÜREGİNİZE SAGLIK EFENEDİM GÜZEL DİZLERDİ KALEMİNİZE SAGLIK SAYGILAIRMLA

yüreğine sağlık
şiirlerin daim olsun

her gece,
sen kokar yalnızlığım.
sensizliğim karakış gibi dayanır kapıma,
özlemlerin çığ gibi büyür odamda,
buz tutar zavallı yüreğim,
tepeden… tırnağa donarım…
biliyorsun deniz yoktur bu şehirde,
yine de su almış gemiler misali
tonlarca vurgun yer asi ruhum,
mesafesiz derinliklere dalarım…

nasçizane şiirimden mısralarımla katılmak istedim.

tebrikler ve teşekkürler.

Sen yoktun... yine
Sensizliği bilirmisin sen,
Nereden bileceksinki sevdiğim,çünki sen hiç sensiz kalmadınki
Sen hiç kendini aramadın ki...

Anlamlı,duygulu ve düşündürücü, aynı zamanda ders verici çok güzel bir şiir okudum şair yüreği kutlar.Saygı,sevgiler sunarım.

Sen hiç kendini aramadın ki...evet herkes biraz kendini aramalı..güzeldi şiiriniz

Şafaknur hanım ;

sevgi ve özlem adına duygular çok yoğundu..şiir kendini okutuyor..yer yer hüzün şire tad katmış.ben sevgi adına hüzün şiirlerini daha çok sevrim.

bu bağlamdan bakınca duygu yüklü zarif yüreğinizin sesi olan güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..

kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.

akçaydan selam ve saygılarımla.

İbrahim Yılmaz

NOT: wep sitem:

www.atlassiir.com

Güzel bir benzetmeyle başlanmış duyguların yoğunluğu ve samimiyeti. Çarpıcı bir başlangıç dikkat çekmenin en can alıcı noktasıdır. Siz bunu bilenlerdensiniz değerli şairem. Günlerin güz yaprakları gibi önüne dökülmesi benzetmesini çok özgün buldum. Hayat yaşanmışlıkların yanında, yaşanmamışlıkları, yaşanılmak istenilenleri, hasretleri, sılaları, gurbetleri de taşır. Her bir yaprağın düşüşünde, rüzgârın hafif hafif ıslık çalışında, güneşin tenleri yalayan sıcaklığında; bazen de bir kaldırım taşının üzerindeki garip bir şekilde, özlem duyduğuna kavuşmanın hazzına yenik düşen bir insanın içine içine çektiği, sonrada içinin acıdığının farkına varınca öfkeyle üflediği o rengi bile belirsiz gri dumanın helezonik şekillerinde arar bulamadığı aşkını…
O arayışın Mecnûnî bir arayış olduğunu sen nereden bileceksin ey sevgili…
İnsan beyni neye odaklanırsa sadece onu düşünür, onu arar, onun varlığıyla mutlu olurmuş. Her şey o olurmuş. Hayata bigânelik, etrafa lakaytlık, aldırışsızlık, umursamazlık bu sebepten olurmuş. İnsan, ona merhaba diyen bir sesin müptelası ise başka sesler derdine derman olabilir mi? Heyecanla koşturup eline aldığı ahizeden beklediği sesi işitememenin burukluğunu yaşamak, hayal kırıklıklarının basit bir depreme dönüşmüş hali gibidir insan için. İnsanın üzerine, bulamamanın, kavuşamamanın hüzün yorganı çöker. Beden ağırlaşır, ruh ağırlaşır, can isteksizleşir, her şey anlamsızlaşır. İçine düşülen durum bir boşluktur. Koskoca, kapkaranlık bir boşluk. Adeta karanlığın, yalnızlığın çığlığı…
Belki bir çare olur denizin yumuşak esintisi… Belki dalgaların sahili kucaklayışı bir çare olur, belki martıların istediğini elde etmişliğinin galibiyet çığlıklarının bir sirayeti olur kendi varlığında… Hiç beklenmedik bir anda bastıran güneşli yağmurun ruhunu arındırmasında, karanlıkları silip süpürmesinde, sonrasında huzura kavuşturmanın lezzetinde bir etkisi olur bedeninde, teninde…
Heyhat!.. Sen yoksan hepsi, hepsi nafile!..
Şu koskoca şehirde gönlü avutacak, birazcık gönül dumanlarını dağıtacak bir nesne, bir arkadaş, bir dost bulmak ne mümkün bu kafayla, bu ruh haliyle… Koca şehir boşalmış, nesneler şekillerini, renklerini kaybetmiştir artık, içindeki fırtınalara yenik düşmüş o algılayamayan akılda… Sığınacak bir omuz aramanın anlamsızlığının bile farkına varamayacaktır artık o irade.
Olan tek gerçek, senin olmayışın… Senin olmadığın yerde de aklın ve de gönlün olmayışı…
Çaresizlik, ümitsizlik, tükenmişlik…
Sen hiç kendinden uzak kalmanın acısını yaşadın mı ki… Sen hiç kendim dediğin, canından can saydığın sevdiğinden ayrı kalmanın ne demek olduğunu bilir misin ki…
SEN HİÇ KENDİNİ ARADIN MI Kİ !!!...
Not: 5. dizede, “Sen yoktun...” ifadesinden sonra gelen “Sensizliği sen nereden bileceksin...” ifadesi 6. dize olarak yer almalıydı. Düzeltirseniz iyi olur kanaatindeyim.)

Sizin bu doğallığınız, sıcaklığınız, içtenliğiniz, yerine göre yalınlığınız ve duyguları vurgulamalarınız şiirinize bambaşka bir etki katıyor.
Taktirlerim ve tebriklerim sizlerindir değerli şairem.

Şiirinizi okumaktan büyük haz aldım, dost yüreğinizi kutlarım. Kaleminiz daim çağlasın. Bilal Esen

Kimselere söyleyemezken sensizliği,
Anlatamazken bu çaresizliği
Tarifsiz fırtınalar koparken,taa derinlerde
Sığınacak bir omuz ararken şu koskoca şehirde
Sen yoktun... yine
Sensizliği bilirmisin sen,
Nereden bileceksinki sevdiğim,çünki sen hiç sensiz kalmadınki
Sen hiç kendini aramadın ki...

Duygular akmış dizelere,hasret ve özlem kokan güzel bir şiir,yüreğinize sağlık,saygı ile...