Sen yoktun;
Gitmek istedim hep. Hep kendimden.
Hep kendimden dinlediğim o şiirlerin yoksul sesinden.
Kan gibi bileklerimden akıp gitmek istedim hep.
Ne zaman tutunsam bir sevince, kayıp gidiyordu ellerimden. Ellerim kalıyordu birtek geriye. Benden acımasızca akıp giden hayat gibi, kendi ellerimle kendi hayatımdanda gitmek istedim hep...
Sen yoktun; küçük bir şehrin çocuk bahçesinde kaybolmak istedim. Beni bul istedim alnında biriken sebepsiz ağrıların çaresizliğinde.
Fakir bir köy akşamında açlık telaşım ol, CAN havlim ol istedim bir nefeslik bir şiirin içinde...
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta