Sen yoktun;
Gitmek istedim hep. Hep kendimden.
Hep kendimden dinlediğim o şiirlerin yoksul sesinden.
Kan gibi bileklerimden akıp gitmek istedim hep.
Ne zaman tutunsam bir sevince, kayıp gidiyordu ellerimden. Ellerim kalıyordu birtek geriye. Benden acımasızca akıp giden hayat gibi, kendi ellerimle kendi hayatımdanda gitmek istedim hep...
Sen yoktun; küçük bir şehrin çocuk bahçesinde kaybolmak istedim. Beni bul istedim alnında biriken sebepsiz ağrıların çaresizliğinde.
Fakir bir köy akşamında açlık telaşım ol, CAN havlim ol istedim bir nefeslik bir şiirin içinde...
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,