Sen yoksun laleler açsa ne yazar!

Ey gülü hazin görkü sümbül perişan
Açan baharın ne şevki olacak aşiyan
Mehtap olsa ne yazar eza oluşunca
Hasta kalbin sızısıyla okşanıyor dem

Adıyaman da yeşeriyor bak badem
Ey nar tanem inci hazinemdi payem
İç sancıların mı nüksediyor şahanem
Ben perişan bir abdi aciz olan âdem

Yokluğun halen bir mızrabı andırırken
Kanayan bu yüreğim haline duçar iken
Laleler rengârenk o gelmeni gözlerken
Salındığın kıdem sağlıkla bir söz edilen

Güvercinler sensiz başıma konmaz oldu
Aşiyanlar suya hasreti yaşadı sana kaldı
Yapraklar ardı sıra dalları sessiz bıraktı
Güneş geceyi gece sensizlikte ne kederdi

Gel artık biganem, güllerin kokusuyla gel
Gel yeter ki hicranın sızıyla kuşan çık gel
Razıyım sana, vereceğin her acıya sen gel
Halinde ürperti yaşama sana hasretim gel