Sen Yoksun Diye Şiiri - İbrahim Sezgin

Caddeler öyle boş sokaklar sessiz
Ayağım geçmiyor sen yoksun diye
Belki de gökyüzü kuşlar nefessiz
Serçeler uçmuyor sen yoksun diye

Sanma ki her birşey yerli yerinde
Sanki yer gökteydi gökse derinde
Başımı çevirsem her seferinde
Ay ışık saçmıyor sen yoksun diye

İnsan tek kalınca anlıyor ancak
Sanki mevsim firar,çiçekler kaçak
Nefesim canımdan çıktı çıkacak
Uykular kaçmıyor sen yoksun diye

Sağımdan solumdan geçenlere hep
Baktıkça aradım kendimde sebep
Sanki tüm harfleri yuttu mürekkep
Şiirden içmiyor sen yoksun diye

24.02.2020