Yokluğun içinde kayboluş

Sen yoksun,
gece daha karanlık,
yıldızlar uzak,
sessizlik derin
bir sızı gibi içimde.

Her nefes bir eksiklik,
her adımda
seni arıyorum,
Yokluğun,
rüzgarın taşıdığı
hüzün dolu
bir şarkı sanki.

Sabahlar soğuk şimdi,
güneş doğsa bile ısıtmaz beni,
Seninle renklenen
o dünyam
solgun bir resme döndü.

Zaman ağır aksak
ilerliyor,
her saat
bir yara açıyor,
Sen yoksun,
ve bu yoklukta
kayboluyorum.

Belki bir gün
döner sevda,
belki yollar kavuşur,
Ama sen yoksun ya,
her şey yarım,
her şey yaralı.

Gözlerim boşlukta
asılı,
rüzgar fısıldar ismini
her an,
Kalbim hala
seninle dolu,
ama sessizlik çığlık olur
dudaklarımda.

Ne bahar geliyor
bu kışa,
ne de umut yeşeriyor
içimde,
Sen yoksun diye,
zaman durmuş,
dünya dönmüyor sanki.

HÜZÜN DENİZİ