Sen yokken ben olur olmaz gülümserdim,
Mıh gibi tavana çakılıp kalmazdı gözlerim,
Şiirler yazardım acıdan yoksun gecelerin sessizliğinde,
Sen yokken ben bu kadar yoksul değildim...
Sen yokken ben türküler söylerdim,
hasretinin boyverdiği yollarda,kuşlar bile beni dinlerdi...
Sen yokken ben duvarlara konuşmazdım devrik mısralarla...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta