Sen yaşamana Bak Şiiri - Orhan Gündoğ

Sen kendini sorgula
Yaşamla ölüm arasındaki zikzaklı yollarda
Geçen yılların film şeridini izlediğin
O kan ve barut mahşeriden geriye kalan
Unut ölenlerin çığlıklarını
Hatırladığında gözlerin dolan
Yaşanılmış acıların boşluğunda
Bozuk bir asabla yaşamaya mecburmuyum

Kimin içindi ölmek ve öldürmek
Nedensiz ve sorguzca yargısız infazlar
Kahrolursun şimdi soğuk sözlerle
Süzülürsün kinle bakan gözlerle
Bu senin kaderin diyenler olur
Daldığın hayallerde yıllar kaybolur

Dağları özlersin ters laleleri Hakkari’de
Kayın gölgesini özlersin Tunceli’de
Köse çayırlar hasırlaşır bir an Erzincan’da
Horon tepersin Karadeniz yaylalarında
Ve bir kartal gibi namerde peçeyi vurursun Maraş’ta

Giden gitmiştir artık zamanda yok olup
Sen bu günü yaşa artık dünü unutup
Kalan nedir bir viranede köşe başı taşından başka
Hatıralar ağlar,sen gülmeye çalışırsın küskün bir aşkla

Yaşlanmış nasır tutmuş vadilerin kuzey yamacında kayalar
Ve yolcuları yoktur artık yolların
Kendini hüzünle ağlatır bu yaylalarda pınarlar
Su içen yiğitleri hasretle arar
Bakarsın Gün batımında kızaran gökyüzüne
Nameler yazarsın
Unutursun Diyarbakır’ın seyrek meşeli dağlarını
Bir sevdaya dalarsın
Gelip Metropolün keşmekeşinde
Koşarken umutlarının peşinde
Yaşama tutunmak için çabalarsın

Bırak umut peşinde koşmayı
Avutma kendini yalanlarla
Dalma hayallere geçti o anlar
Gerçekler acı olsa da
Yaşamaya bak kalan zamanı
Acısıyla tatlısıyla
Yaşamak güzeldir yaşayınca
Kurtul bu takıntıdan Bak sende dalgana
Ne kaldı ki sona şunun şurasında
ORHAN GÜNDOĞ