Sen Yaşamamışsın Kı Be Çocuk

Sen hiç aylar boyu,
Kara lastik bekledin mi.
Helva yemek için,
Harman zamanını gözledin mi.
Bir bardak çayı,
Kör köşeden izledin mi.
Kara somunun içine peynir gibi,
Şehir ekmeği koyup yedin mi?
Büyük bir kamyon gördüğünde,
Koşup tekerleklerini saydın mı?
Bir taksi gördüğünde,
Yarım saat inceledin mi?
Kese kağıtlarını açıp,
Gazete diye okudun mu?
Traktörle jipin farkını,
Öğrendikçe şaşırdın mı?
Kırlarda aynı göletten,
Hayvanlarla su içtin mi?
Katırın arkasında günlük,
On beş saat yürüdün mü?

Kitap taşıyan ellerin?
Çatır çatır yarıldı, kanadımı?
Dünya dönüyor dediğinde,
Azarlar işittin mi?
Bir top alabilmek için,
On kişiden para topladın mı,
Bisiklet özlemlerin,
Hayallerde kaldı mı.
Devrez'in kumluklarında,
Toplar oynadın mı?
Dereden balıklar tutup,
Karnını doyurdun mu?

Varsa bir eksiğin;
Sen yaşamamışsın ki be çocuk,
Yaşam bildiğinden çok soğuk,
Bak ben bu yaşta,
Doymuyorum, donuyorum,
Şubat ayazında,
Bir kabanım bile yok,
Bir bilebilsen,
Ah çocuk...Ah,
Üşüyorum...üşüyorum.

Hasan Arpacı,1972,Ankara