Sen yar;
Benim çocukluğumsun,
Hani gökyüzüne birlikte resim çizip
Sonra kimsenin göremediği o resimde
Masumca, safça inandığım
Hayallerim gibisin
Sen yar;
Benim kimsesizliğimsin
Çaresizce el salladığım
Yitik izlerden gelen
Unutulmuş bir ses gibisin
Sen yar;
Benim inancımsın
Hani güvercin ürkekliğinde
Kaçmaya meyleden yüreğime
Yeniden hep yeniden dedirten
Umutlarım gibisin
Sen yar;
Benim çaresizliğimsin
Dünümde, bugünümde
Sonsuza
Vazgeçişimsin….
Kayıt Tarihi : 2.10.2012 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!