Sen; yahu çok güzelsin.

Sen; yahu çok güzelsin.
İzahı mümkün olmayan tarifi var yüreğinin.
Say ki, bulutsuz gökyüzünün yağmur damlası,
Say ki, yaz mevsiminin en keskin kırağısı.
Sen say ki, sana adandı bu şiirin adı.
Benliğinde buzul gizleyen bir kum tanesiyim, fark et beni.
Kekeme yüreğim, kelimeleri süsleyerek söyleyemez ki seni sevdiğini.
Ben o kadar güçlü değilim inan,
Gururumu ayaklar altına bağışlayamaz cesaretim.
Gözlerinde kaybolmaktan kokar bakışlarım, gizler kirpiklerimin ardına kendini.
Bir üzüm tanesi düşün beni, tek düşü dudaklarında yıllanmak olan şarap damlası.
Tut ki, onursuzca düşecek kelimeler, aşka varma inancıyla yüreğine
Sen tut ki, düşmesin onurum ayak basılan ihanetlere.
Sen tut ki yüreğimden, kalemim ellerime daha sıkı sarılsın,
Daha merhametle bağışlasın dizelere ismini.
Gel, karanlığa düşersek gözbebeğim gibi büyüteceğim seni,
Öyle severim ki, kaldırır atarsın kalbini.
Yeter ki senden bir parça olayım,
Gözyaşın dahi olsam yanağına düşünce ellerinin sileceğini bileyim beni.
O denli bir istek, güzelliğinin saltanatını sürmek isteyişim.
Yüksek derecede yakalım aşkın yetimliğini,
Kırılmak için buz tutmuş tüm hayalleri eritelim, imkâna kavuşsun sana varma düşlerim.
Seni çağıran cümlelerimin yakarışından etkilendin mi bilemem.
Ama bunu öğren, kalbine sen izin vermeden giremem.