Sen VE İstanbul Şiiri - Burhan Güler

ben seni,
bu kentte sevdim.
bu kent,
seninle bir başka güzel.
bu kenttin,
görkemli minareleri,
kiliseleri ve sinegogları,
seninle bir başka güzelleşiyor.
senin yokluğunda,
bu kent sağır, sesiz.
sensiz bu kentte yaşam,
coğrafyasızlıktır...
bir atomun içindeki molleküllerin,
kendi içinde çelişip,
patlaması gibidir
senin yokluğunda,
bu kenttin sokakları,
soğuk ve çıkmaza tutar insanı,
bütün güzellikleri içine hapseder,umarsızca.
Aşka,sevdaya ve yaşama,
düşman eder adamı
bir seni sevmiştim,
birde bu kentti,
yani İstanbulu...
ikinizi aynı anda,
birbirinizdeyken sevdim.
sensiz bu kenttin,
ne sultan Ahmedi,Ayasofyası,
ne hisarı,boğazı,
nede kız kulesi.
ne Fatihin fethi,
nede Konstantin oluşu,
hepsi sensiz,
anlamını yitiriyor kendi içinde.
seninle bu kente olan sevdamız,
Memo Zin,Siyamed Xece yi,
bile kızkandıran,
sonsuz bir tutkuyu yadsıyan
bir ışık topu değilmiydi?
sen, ben ve İSTANBUL....

(İSTANBUL/20006)