Ne sen erkenden buradaydın,
Nede ben yolda oyalandım...
Ortası bu gün belki de bunun;
Ancak uzağız, yorgunuz, tutsağız...
Artık bir köşeye bıraktım keşkeleri,
Umutla bekler oldum belkileri…
Bir sen bil yeter gülüm.
Birbiri ardına, yollara ettiğim küfürleri…
Yüreğimi hüzünle sarmış;
Ölümden beter hasretin.
Yorgunluğumun adı umutsuzluk olsa da
Yalnız senden sevgiyi özlemle beklerim…
Belki de kadere boyun eğen;
Yanlış zamanın, doğru insanlarıyız…
Tutsaklığın, kurtulunmaz çaresizliğiyle,
Birbirine uzaktan bakanlarız…
Uzağız, yorgunuz ve tutsağız…
Koskoca yüreklerimizle;
Avazımızın çıktığı kadar uluorta bağıramasak da!
Tanrı biliyor; Aşığız, seviyoruz, sevdalıyız…
Kayıt Tarihi : 4.11.2007 18:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nede ben yolda oyalandım...
Ortası bu gün belki de bunun;
Ancak uzağız, yorgunuz, tutsağız
Üstadım... Hani bir söz var ya... 'Ya sen erken geldin dünyaya, ya ben geç kaldım sana'... Şiiriniz bunu hatırlattı bana...
Uzağız, yorgunuz ve tutsağız…
Koskoca yüreklerimizle;
Avazımızın çıktığı kadar uluorta bağıramasak da!
Tanrı biliyor; Aşığız, seviyoruz, sevdalıyız…
Bazen sessiz çığlıklar atar gönül... Avaz avaz bağırmaya gerek yoktur aslında... Öyle güzel işlemişsiniz ki şiirinizi... Ne diyeyim... Kutluyorum... Selam ve dua ile...
TÜM YORUMLAR (1)