Sen Ve Ben Şiiri - Gürol Genç Pel Van

ağaclar ilk tomurcuğa girdiğinde
ilk baharla gelmiştin bana
hafif toprak kokusu yüklüydü tenin
huzur dolu bir nefes gibi
işlerdin içimin en derinlerine her çekişimde
koca bir büyü ne hayal ne alacalık
yoksa tatlı bir akşamın hülyasımı
boş karanlıklarda süzülen ışık kümeleri
ne kadar hayalse sende hayaldin benim icin
ne tutulan ne hissedilen öyle garip bir duyguydun

seni yaşamaya basladığımı hisettiğimde
anlamı olmaya baslamıstı
hayat dediğimiz kavramın
gündelik koşturmalar gibi olmuştuk ikimizde
her gün yapılması gereken bir mecburiyet
gibi buluşurduk bir yerlerde
senmi seviyorsun benmiler olurdu cümlelerde

silinmez bir iz gibi kalmıştın
yüreğimin akan nehirlerinde
kimi çosar delicesine akardın durmaksızın
kimi ise tüm hızı kesilmis beklentisizdin
o gün baslamaştı zaten bütün karartılar
kavga ettiğimiz akşamlar olurdu
yağmur yağardı o akşamlarda bu şehre
dolaşırdım masum çocuklar gibi
suyun altında ıslana kadar her akşam
sözüm vardı sana unuttunmu
yağmurda ıslanıcaktık beraber
sensiz ıslanıyordum belkide ama bağrım açıktı
senin oldugun yerdee ıslaktı....