Bir sabah uyandığımda
Baharı avuçlarına vermeyi isterdim hep.
Bir gün anladım ki yanılmışım.
Sen gidince baharı yerine koydum onunla teselli buldum.
Oradaydın aslında gitmemiştin biliyordum.
Uzaktaydın ama benimle aynı nefesi alıyor aynı güneşte ısınıyordun.
Aynı gökyüzünde aynı maviliklere bakıyordun.
Bir sabah uyandım bahar gelmişti sen yoktun…
Sen yoktun ama bir huzur vardı içimde.
Kendimi kandırmışlıklarımın verdiği
Safça huzur ve biraz tebessüm yüzümde.
Durdum düşündüm ara sıra bende,
Nedendi gidişin anlam veremedim bir kere bile.
Yıllarımı bölmüş paylaşmıştım seninle.
Aslında sen değil ben gitmiştim senden belki de.
Yaşanmışlıkların yaşanılamamış anlarına olan özlemi
Dün düşündürdü beni yine.
Belki de kader denen şey böyle bir şeydi işte.
Belliydi yaşanılacaklar.
Ta yıllar önce Cemal Süreyya anlatmıştı bizi şiirlerinde
Diyordu ki
‘Biliyorum sana giden yollar kapalı,
Üstelik sende hiçbir zaman sevmedin beni,
Ne kadar yakından ve arada uçurum,
İnsanlar evler aramızda duvarlar gibi’
Okuyor gerisini getiremiyordum
Yutkunup içime atıyordum heceleri.
Sabahları erken kalkıyor uyumuyordum geceleri.
Sonra pencereden bakıp baharı izliyordum senin yerine.
Kaç bahar geçti sensiz bilmiyorum.
Senin gibi terk edip terk edip geri döndüler.
Önce yazlar yaşadım kavruldum
Acım azalır gibi oldu güzü buldum,
Kış geldi yokluklarından dondum.
Sonra geri geldi baharlar,
Aldandım çocuksu oldum.
Sonunu biliyordum;
Yine gideceklerdi her seferinde biliyordum.
Biliyor bile bile yeniliyordum
Çünkü baharla ortak noktanız buydu belki de;
Ben terk edişlerinizi seviyordum.
Seviyordum seni.
Küçücük bir çocuğun sahip olamadığı,
hayallerini süsleyen bir oyuncak gibiydin bende.
Bir uzatsam elimi benim, dokunsam yok olacak.
Sen melodisini aklımdan atamadığım,
Tüm gün sayıkladığım o hüzünlü şarkı,
Unutulan sözlerine mırıldanılan unutulmaya yüz tutmuş şarkı,
Sen içimde savrulan rüzgarla sönmeye yüz tutan küçük mum ışığı.
Sen, sen ilgi aşığı.
Sen baharın gelişi sevginle,
güz hazanı terk edişinle.
Sen yoktun bahar yoktu
Bense huzur koydum yalandan da olsa yerinize.
Sen dalgalı, gelgitleri bol deniz,
Sen her bastığım yerde bıraktığım anılarla dolu iz,
Sen dinlediğim şarkılardaki
O beni anlattığını sandığım yalancı his,
Sen her şeyi içinde barındıran,
Sen her şeyi yalan,
Sen doğruyu içinden aldıran,
Sen en büyük yalancıydın
Aşkı da beni de kandıran
Sen, sen, sen, sen
Kayıt Tarihi : 13.8.2011 22:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cevat İdin](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/13/sen-ve-bahar-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!