Sen kokuyorsun düşlerimde,
Eski taş sokağındaki oyunlarımız gibi.
Evinin önünden sessizce geçiyorum.
Ne ilk, ne de son geçişim bu...
Sen yine ahşap pencerendesin,
Sokağa düşmüş şekilsiz gölgenle...
Yorgun güneş vururuyor yaşlanmış yanaklarına.
Yemek kokuları, bağrışmalar, günün telaşası...
Akşam vardiyasına giden iş kadınları...
Ötelerden geçen adamlar, çocuk sesleri...
Öylece bakıyorsun boş, boş sokaklara.
Bir satıcı geçiyor, duymuyorsun; çıngıraklı arabası,
Yorgun gözlerin nasıl da uyumaklı.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 8.4.2024 17:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!