Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Gayet anlamlı bir asker hatırası şiiri. Yazara rahmet dilerim. saygılarımla.
Yattım koğuşta yastığa sarılıp
Sensiz kaldığım anlara darılıp
Seni aradığım kabustan uyanıp
Aldığım ilk nefeste hep sen varsın...
şiire hiç bir katkı ya da kazanç getirmemiş
kişiler
olsalar da olur olmasalar da
bence sayfayı işgal etmeleri
çok daha üzücü
iyi ki varlar, o varlarla hayatın tadı,ahengi, dayanırlığı var. harikaydı, sevgi ve saygıyla
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta